HAYVANLAR BENİ SEVİYOR MU?

Bu yazımda hayvan sevgisine farklı bir açıdan bakmak istiyorum. Ben hayvanları çok severim (biraz aşırı) Ne zaman bir kedi, köpek görsem yolumu değiştirir, peşine takılırım. Yolda her gördüğüm hayvan sevmek için durduğumdan gideceğim yere geç kalırım. Benimle yürüyenler de hafif agresif olurlar bu durumdan dolayı. Çünkü arkasını döndüğünde beni göremez. Nerede bu derken bir bakar bir köşede ya bir kediyle oynuyorum ya bir köpekle. Bu durum tekrarlarsa sonu küçük çaplı bir sinir krizine kadar gider... Birkaç defadır kendi kendilerine konuştuklarını fark edince biraz asabileşiyorlar da…

Siz de benim gibiyseniz beni anladığınızı düşünüyorum. Üstüm başım hep tüy içindedir benim. Hatta şu kıyafetlerden tozları toplayan aletten(adını bilmiyorum) bir tane çantamda taşımayı düşünüyorum. Bu gün de otobüsle giderken bir tane yavru, beyaz “golden” ve bir sokak köpeği gördüm. Yan yana oturuyorlardı. O durağı geçmiş olmama rağmen onlarla oynamak için otobüsten inip, geri yürüdüm. Bu hep yaptığım bir şeydir. Her gördüğüm hayvanı sevmek için atlarım; “Gel kızııım!! Ayyyy çok tatlı!!!” diye neşeyle ona doğru koşarım. Onlar benim için mutluluk kaynağıdır. Acaba ben de onlara doğru koştuğumda, onlar için mutluluk kaynağı oluyor muyum?

Tabi ki! Mutlulukları adeta yüzlerinden okunuyor. Fakat ilginç bir şekilde arkadaşlarım tersini düşünüyor. Güya her gördüğüm yerde hayvanlara koştuğumdan daralıyorlarmış hayvanlar, yok bunalıyorlarmış... Yolumun üstündeki bütün köpekleri tanıyorsam ne olmuş? Yürürken kuşlara “Günaydın” diyor da olabilirim. Evet, gördüğüm köpeklere öpücük atıyorum hatta bir keresinde yemekhane kuyruğunda beklerken perde arasından gördüğüm bir köpeğe de öpücük atmıştım. Eee bence gayet normal.

Yok, köpekler beni görünce kendi aralarında haberleşiyorlarmış da, “Manyak kız geliyor, kaçın” diye konuşuyorlarmış. Öpücük attığım için de sapık diyorlarmış… Hatta bana bir karikatür atmışlar. Komik değil ama haydi paylaşayım;

  

Hayvanlarla aramdaki ilişkiyi şöyle özetliyorlarmış;

Neyse, yorum yapmak istemiyorum.

Yalnız ailemin yanında sokaktaki hayvanları asla sevemem çünkü çok pimpiriklidirler. Onun üzerindeki bitler, pirelere dokunduğumu düşünüce bayılacak gibi oluyorlar… Hele ki sarıldığımı bilseler… Annem bir sokak hayvanını sevdiğimi görürse, “Ay! Dokundu!” diye ellerini saçlarına götürür, “Ay! Vallahi dokundu!”  Babam deseniz ondan da pimpirikli. Yanında dezenfektanla geziyor. Biliyor ya benim ne yapıp edip seveceğimi. Düşünebiliyor musunuz? Böyle bir ortam… Her gördüğü sokak hayvanını seven bir kız, bunu görüp fenalık geçiren bir anne ve kızına elinde dezenfektanla koşan bir baba… Arkadaşlarım çok gülüyordu bize.

Benim de evde muhabbet kuşum var. Muhabbet kuşunu sevmek tabi biraz daha zor oluyor ama o benim için neşe kaynağı. Ben de onun için tabi! Aşağıdaki videoda onunla olan ilişkime benzer bir ilişki görebilirsiniz,

       

Hayvanlar bana göre bu dünyadaki en güzel şey! Onlar olmadan hayat ne kadar kuru, soğuk ve karanlık olurdu… Düşünmek bile istemiyorum. Kötü bir gün geçirdiğimde tek istediğim şey bir hayvanla oynamak oluyor.  Hemencecik mutlu oluveriyorum. Siz de deneyin ve gününüzün nasıl güzelleştiğini görün.