SANAT DÜŞMANINA
Kiminin
televizyonu renkli, kiminin hala siyah-beyaz
Kimine parklar
cennet bahçesi
Kulak gerek
duymaya kargadaki güzel sesi
Sokaktaki İran
kedisine gülümsemek,
İşte bunlar
seni mutlu eder
Senin için
renkliyse eğer
İçi gri olanlar
var bir de
Dalları kupkurudur
onların
Kedi pis gibi görünür
onlara
İnsana bile
gülümsemez ki
Mutsuzluğun
siyah dumanı tüter onun bacasından
Böylesine her
yer erguvan olsa kaç yazar…
Sanat
düşmanıdır o
Ona tablolar kapkara
Anlayamaz bizim
gülümseyişlerimizi
Bu yüzden
düşmandır ya bize
Kendi gibi
olalım diye
Simsiyah boyayı
atar üstümüze
O zaman inadına
gökkuşağı olmak,
İnadına güneş
gibi doğmak düşer bize...
Yasemin IŞIK
Cok güzel bi siir olmus.Memlekette görmek istemedigim insan tiplerini güzel tasvir etmissiniz.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim:)
SilGüzel şiir. Okuması gereken çok insan var bu şiiri.
YanıtlaSilÇok sevindim beğenmenize:)
Silheeeey rengarenk olmak varkeeen neden tek renk olcaz de miiii ne güzel yazıyon seeeen :)
YanıtlaSilteşekkürler! Beğenmene sevindim:)))
Silmerhaba bloğunu takibe aldım ben de beklerim :) çekilişime de katılırsın umarım :)) http://kozmetikpsikolojisi.blogspot.com.tr/
YanıtlaSilMerhaba, hoş geldiniz:) Ben de bakıyorum:)
Sil"Mutsuzluğun siyah duman"...
YanıtlaSilAnlamı, vaadettiği umut kadar hoş, harika bir şiir kaleme almışsınız, efendim! Kaleminize sağlık!.. :)
Çok teşekkürler:)) Beğenmenize çok sevindim
Sil